Dag 16  Werkdag vandaag. De twee visje die ik gister bewaard heb voor vandaag, gingen er goed in. Ik kreeg vandaag van een heel lief iemand, een hele zak vol appels van haar boom. Daar heb ik lekker appelmoes van gemaakt zonder toevoegingen, heerlijk! (verder vond iedereen het erg zuur en zeker niet zoet).

Mijn smaak verandert duidelijk. Ik heb ook af en toe erg veel behoefte aan ei of aan zout. Een eitje met zout is echt verrukkelijk! Vandaag heb ik de appelschillen ook op water gezet om er appelzijn van te maken, nu weer afwachten wat er gaat gebeuren. Helaas merk ik dat er elke keer dat ik de Wieden in ga, werfafval ligt of drijft. Dan vraag ik mij vaak af, wat gaat er door iemands hoofd als hij of zij het afval achterlaat. Volledige onverschilligheid? Stoerdoen? Stiekem drinken of eten? Ik geloof dat er geen enkele goede reden kan bestaan. Ik hoop met deze blogs dat er, al is het maar een heel klein beetje, iets meer respect voor onze prachtige natuur groeit. Ik kijk mijn ogen uit, er is zoveel  moois en bijzonders dat we niet weten!

Zo wist ik niet welke bladeren er nu bij de gele plomp horen en welke bij de waterlelie. Tot ik er mij mijn neus letterlijk op zat, zag ik het opeens! De bladeren die vaak veel bij de waterlelie voorkomen hebben een rondere vorm, vaak een iets opstaand randje, als een plat bordje. De twee puntjes zijn iets puntiger. Zo zijn de bladeren die in de buurt van de gele plomp voorkomen langwerpiger met een iets puntigere vorm. Deze bladeren zijn ook vlakker. Het grote verschil in eetbaarheid is dat de gele plomp eerst gekookt moet worden. De dikke wortels die je vaak ziet zijn eigenlijk altijd van de gele plomp, niet van de waterlelie (en ook niet van de kalmoes zoals vaak gedacht wordt.)  

Morgen weer op vistocht en ook met de kreeftenval weer een mooi plekje uitzoeken. Ik heb er nu al zin in!