Blog 22  Wat een mooie ochtend. Het is weer maandag, dus maar even op de weegschaal. 59 kg. Ik mag wel iets meer eten! Ik voel me wel goed hoor, niet slap ofzo.

Kids weer voor het eerst echt naar school(vorige week introductie lessen).Na het uitzwaaien stap ik in de boot en ga op jacht naar lekkere vis. Ik heb er 7 gevangen, maar allemaal ukkies… helaas, geen vis op t menu vanavond….. Mijn ‘gevalletje’ breng ik naar een superplek, dit worden vast 3 kreeften! Nu maar weer afwachten voor morgen.

Na het ‘succes’ van de paardenbloemwortelkoffie ontdekte ik dat je dit ook met de wortel van riet kunt doen. Dit ga ik doen! Maar hoe kom je aan de wortels van riet! Ik ben het natuurgebied ingevaren en hier en daar eens aan wat rietstengels gevoeld en getrokken. Dan valt mijn oog op een losgeslagen rietpol met de wortels in het zicht. Ik kan er een aantal uittrekken die stevig aanvoelen naast een heel aantal minder potente…

Als ik verder vaar zie ik hoe riet zich met een wortel met meerder uitlopers zich een weg baant naar het midden van de sloot. Ik ga ervanuit dat dit een nieuwere wortel is en besluit deze er misschien makkelijker uit te trekken is dan een oude.   En jahoor! niet heel makkelijk, maar het lukt!

De wortel van riet lijkt op bamboe, hol met tussenschotten om de 3-10cm. Heel stug en bleek van kleur en stinkt naar varkenspoep. In mijn boekje staat dat ik er plakjes van moet snijden… dat lukt dus niet, je kunt het met de snoeischaar in ringen knippen. Thuis gaan de ringen in een foodprocessor, op de bakplaat en bij 140 graden 3-4x 10 minuten met doorscheppen tussendoor. Tot het helemaal droog en lichtbruin is geworden. De soort koffie/thee/aftreksel smaakt minder diep van smaak dan de paardenbloemwortelkoffie, maar heeft wel een beetje een vergelijkbare smaak. Nootachtige verwarmende smaak zou ik het noemen.  

De paardenbloemwortelkoffie kun je ook maken door een eetlepel ervan met water een poosje te koken. Nu wordt het bitterder en donkerder. Mijn voorkeur gaat uit naar de thee-variant, in een theezeefje en er kokend water opgieten in een kopje.

Ik maak appelmoes. Dit eet ik met de zaadjes van de brandnetel en van de hennepnetel.

Ik pluk wilde gagel. Dit zijn struikjes die lijken op de geoorde wilg, maar dan iets smallere bladeren. Als je de bladeren kneust ruik je een heerlijke kruidige geur. Het doet me denken aan laurier. Thuis zet ik een heel stel bladeren op olijfolie, misschien kan ik de geur en smaak in de olie vatten. Ook de bloemen en bladeren van het gevleugelde hertshooi zet ik op olie.

De wortels van de lisdodde van gister maak ik schoon en snijd ik in stukjes, deze kook ik en pureer ik. Ik verwacht een roze moes, maar dit blijft uit. IK snap het niet. Het enige verschil is dat ik de wortels van de kleine En de grote lisdodde heb gemengd… los van elkaar ontstaat er roze moes. Ik heb het gezeefd. Er ontstaat een bruinig sap met iets dat wil bezinken. Ik laat het vannacht maar bezinken.

Ik eet vandaag in de auto. Peer, appelmoes, een handje hazelnootjes, zonnebloemzaadjes en nog een peer. Mijn vriendin heeft een extreme ultra race gesupt van 8 dagen van 18 uur per dag op de sup. Van Canada naar Alaska. 100% zelfsupported, niemand in de buurt, alles om te overleven op de sup. Bear-spray verplicht. In een team van twee. De twee dames die dit hebben volbracht met een lach op hun gezicht, maar ook de kreukels van max 3,5uur slaap elke nacht, gaven hier een lezing over. De eerste vrouwen ooit die dit hebben volbracht. Zeer boeiend! Dus laat thuis, vandaar vandaag de blog van gister.