Dag 12

Rustig aan vanmorgen, gister heel vroeg, nu lekker laat. Ik heb nog 1,5 gerookte kleine baarsjes en nog bramen. Ik heb geen haast om te gaan vissen of verzamelen. IK heb een vergadering bij mijn vriendin, ik verslaap me zelf, en neem mijn bramen mee voor bij een kopje thee bij haar. Als ik rond het middag uur weer thuis ben, eet ik met lange tanden de gerookte visjes op, ik neem ook met tegenzin nog wat bramen. Het smaakt lekker, maar ik kan t niet waarderen. Halverwege de middag besluit ik een klein schijfje peer te nemen, dat smaakt sappig, verfrissend, zoet, met een harde schil. Ze komt van onze eigen boom en smaakt goddelijk na de vis en bramen. Ik geniet en eet heel langzaam. T blijft een beetje in m/n keel hangen. Ik moet ff wennen.

Rond half vijf ga ik t water op om in t fuikje te kijken of er iets in gevangen is. Ik wordt gevaren door mij dochter in haar aluminium bootje, zo dat gaat snel en ze is heel behendig. Bij t slootje aangekomen waar t netje ligt, wachten we even op B, zij is zoooo benieuwd of er wat in zit na m gister samen daar neer te hebben gelegd. En Ja!!! Er zit een rivierkreeftje in! Wat een heerlijkheid!! Ik verheug me er meteen op. Op de terugweg heb ik een schoot vol heerlijke sappige bramen geplukt en meteen verorberd. T kreeftje hoefde maar 2 minuten in de pan en smaakte in drie mini hapjes heerlijk met nog wat peren plakjes. Vandaag is mijn gewicht 62,6 kg en ik ontdekte dat in de korte nacht van zaterdag op zondag, mijn hartslag weer de 37 haalt in de nacht.

Door steeds hetzelfde te eten is het me tegen gaan staan. Ik heb ook t gevoel dat afwisseling in de wieden wel kan, maar dat daar meer kennis, kunde en mensen erg handig bij zijn. Er is wel veel eetbaar, maar hoe ik t kan verwerken tot iets eetbaars, daar kan ik nog veel over leren.

Ik heb nog 4 dagen in t verschiet, morgen weer op tijd vissen, woensdag komt M met mij de Wiede-Druïde ervaring delen. Dan nog twee dagen intensief genieten van de Wieden.

Vrijdag is de laatste dag van deze ervaring.